Voor één groente hoef ik nooit veel moeite te doen, en dat is deze rode sla. In de zomer is er altijd wel een krop die doorschiet, al is het maar omdat ik dat laat gebeuren sinds ik het door heb, en die na de bloei het pluis laat waaien, zodat ik aan het begin van het voorjaar op de vreemdste plekken zaailingen vind. Ook nu weer. Ik verzamel ze, zet ze in potjes om wat groter te worden en daarna in één van de bakken. In keurige rijtjes, zodat het net lijkt alsof. Nog een groot voordeel is dat de slakken het niet lusten. Ik houd van rode sla. Ik heb er nu een stuk of twaalf, dus dat wordt straks weer even flink sla eten omdat ze allemaal tegelijk klaar zijn. Al laat ik er natuurlijk ook weer eentje doorschieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten