Aan verschillende van mijn rozenstruiken verscheen vorige zomer een vreemde, harige vergroeiing. Het zag eruit als een soort mos. Ik vermoedde al dat het een insect zou zijn, die dit had veroorzaakt, gelijk galappeltjes aan een eikenblad, en dat bleek te kloppen. Het ging om de rozenmosgalwesp. Nou goed, het zat mij verder niet in de weg, ik verkondig altijd dat ik een insectenvriendelijke tuin heb dus ook de rozenmosgalwesp is welkom. De vergroeiingen werden in de loop van de tijd langzaam bruin, maar verdwenen niet. Van de week stond ik ze weer eens te bestuderen, benieuwd naar eventuele ontwikkelingen, en meende ik gaatjes te zien, waardoor, meende ik verder, de jonggeboren rozenmosgalwespjes wel tevoorschijn zouden zijn gekropen om te gaan doen wat rozenmosgalwespen dan zoal doen, in hun leven. Als de jonge onderzoeker die ik ben, besloot ik zo'n gal maar eens open te snijden, nu hij toch verlaten was, om te bekijken hoe dat er van binnen dan uit zou zien. Ik sneed er een van z'n struik en zette het mes erin. Het was verbazend houtig. De doorgesneden gal was prachtig om te zien. Tal van ronde kamertjes had ik blootgelegd, met mijn nieuwsgierige mes. En veel van die kamertjes bleken tot mijn schaamte nog volop bewoond door piepkleine, witte larfjes die geschrokken van dit plotselinge geweld niet wisten waar ze het zoeken moesten. Ik wist het ook niet. Ik stond weer mooi voor joker, in m'n insectenvriendelijke tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten