31 maart 2025

Minimonument


Bij het hoognodig opruimen van mijn huisje trof ik ook binnen allerlei sporen van dierlijk leven aan. Je gaat je bijna schuldig voelen dat je dus eigenlijk een biotoop staat te verstoren, met je blinde opruimdrift. Dit geraffineerde kunstwerkje is de cocon van een koolwitje. Als rups heeft die zich vorig seizoen waarschijnlijk nog tegoed gedaan aan mijn vers opgekweekte kasplantjes en aan het gat onderin te zien is de vlinder inmiddels alweer gevlogen om her en der eitjes te leggen waar weer nieuwe rupsen uitkomen die weer nieuwe vers opgekweekte kasplantjes op zullen vreten. Maar wat een schoonheid. Ik laat het zitten als monumentje voor de wonderen der natuur.
 

30 maart 2025

De ware zin van het leven

 

Vier jaar geleden kreeg ik van een kleine vriendin een wilde kastanje in mijn hand gedrukt. Die had ze opgeraapt. Er zat al een worteltje aan. Ik deed m in een potje, er kwamen voorzichtig een paar blaadjes aan, hij kreeg twee keer een grotere pot en ieder voorjaar was het weer spannend of die grote, glanzende knop zou openbarsten. Aan het eind van het vorig seizoen zette ik m dan in de volle grond, voorzag m van een bosachtige bodem, met veel dood blad en stokjes, ruimte en compost. En ja hoor, gisteren zag ik dat er beweging in zat. Hij is nu vijfenzestig centimeter hoog, ik heb het opgemeten. Of ik er ooit onder zal zitten valt te betwijfelen, maar: "De ware zin van het leven is om bomen te planten, waarvan je niet verwacht er onder in de schaduw te zullen zitten", las ik ooit, ergens.

28 maart 2025

Open deur


Toen ik aan deze tuin begon, wat zal het zijn.. vier jaar geleden geloof ik, we zaten midden in de pandemie, bouwde ik met mijn zoons dit zelfverzonnen houten huisje met veel ramen. Het is te klein om er een beetje in te zitten en ook verder van iedere luxe verstoken, maar goed, wie heeft er luxe nodig? En zitten doe ik wel in de zon, op het terras ervoor. Als ik daar tijd voor heb tenminste want er is altijd wel iets te doen. Waar ik ook vrij lang geen tijd voor gehad heb, of tijd voor gemaakt heb als ik eerlijk ben, is het plaatsen van een deur. Zeker een jaar lang heeft dat ding enorm in de weg gestaan in en om mijn huisje, zonder dat ik andere actie ondernam dan 'm zolang even ergens anders neerzetten. Maar zie, het is nu toch zover gekomen. En, zoals wel vaker met de zaken die je maar voor je uit blijft schuiven, het was een werkje van niks.
 

27 maart 2025

Leuk


Heb je hem weer, met z'n kikkers. Jaja, ik weet het. Laat me maar. Ik vind het gewoon leuk.

26 maart 2025

Kouwelijk wiegend


Tegen de rand van mijn huisje staat inmiddels een heel rijtje kievitsbloemen, kouwelijk te wiegen in de nooit aflatende Noord-Hollandse wind. Ik snap niet waarom ze niet even wachten tot het zonnetje wat zelfverzekerder aan de hemel staat, dat past beter bij ze, voor mijn gevoel. Maar voor de hommels is het wel fijn dat er al wat te halen valt.

25 maart 2025

Slow love


Hoewel slakken volgens mij in staat zijn zichzelf te bevruchten, geven ze er blijkbaar toch de voorkeur aan het samen te doen. En geef ze eens ongelijk. Leve de lentekriebels!

Blue love


Deze blauwe muntgoudhanen schamen zich in elk geval niet voor hun lentekriebels. En waarom zouden ze ook? Het is de natuur. 

24 maart 2025

Falco tinnunculus


Hé, wat zit daar? Dacht ik vandaag op de tuin. Twee heggen verderop zag ik op de hoek van het tuinhuis een vogel zitten. Tenminste.. het was toch wel een vogel? Ja, het was een vogel, want het bewoog. Maar wat voor één, dat was nu de vraag. Ik had een donkerbruin vermoeden, maar dat durfde ik niet hardop te denken want het zou wel weer een houtduif zijn, zo rustig als ie bleef zitten. Zonder hoge verwachtingen pakte ik mijn kijkertje erbij, zette dat als gewoonlijk eerst verkeerd om voor de ogen, maar toen ik 'm dan eindelijk in beeld had, was het inderdaad het valkje uit mijn donkerbruine vermoeden. Door de verrekijker, met mijn telefoon, schutterde ik deze foto, die de app als torenvalk preciseerde.

Eert uw vijand


Het is de vijand natuurlijk, daarover bestaat geen twijfel, maar als je dit dan ziet, hoe zo'n schijnbaar plomp en hulpeloos beestje, zonder armen of benen, z'n huisje dicht stukadoort voor de winter, met zo'n keurig, flinterdun vliesje, terwijl dat huisje ook nog op z'n rug vastzit, dan moet je er toch ook bewondering voor hebben. 

22 maart 2025

Welkom


Er wordt alweer heel wat afgezoemd op de tuin. Een heerlijk geluid. Grote hommels gaan zoekend rond, laag over de grond, misschien wel op zoek naar een goed plekje voor een nest, in mijn rommeltuin. Rommeltuin hommeltuin.

20 maart 2025

Toch zeven


Elke keer dat ik op de tuin ben, werp ik een mismoedige blik op de vijver, waarin ik vorige week mijn doodgevroren kikkertje vond. Mismoedig tot gisteren, toen ik tot mijn grote vreugde maar liefst twee piepkleine kikkertjes rond zag scharrelen. Dus misschien waren het er toch zeven.

Uitgebloeid is ook mooi


In de serie uitgebloeid is ook mooi vind ik wel het steeds moeilijker al dat uitgebloeide en afgestorven spul te laten staan. Zoals dan goed is voor de insecten en de dieren. In de winter is het mooi natuurlijk, die skeletten en silhouetten die in al hun kale doodsheid nog wat reliëf geven aan het landschap van de tuin. Maar nu alles groen begint te worden en vol belofte uit begint te lopen krijg ik toch sterk de neiging het allemaal af te knippen, en af te rekenen met de winter.
 

Zonder sneeuw


Dat heb je als je zonder plan maar wat aan rotzooit, er komen dingen omhoog waarvan je geen idee hebt wat het is, op plekken waarvan je je niet herinnert dat je het er hebt neergezet. Sneeuwroem, is dit, volgens de app. 

19 maart 2025

Geblokt


Zonder al teveel verwachtingen stopte ik wat bolletjes van de kievitsbloem in de grond. Daar zou ik wel nooit meer van wat horen, dacht ik eerlijk gezegd. Maar dit is nu al het derde voorjaar dat wordt aangekondigd door dit tere bloemetje dat gebogen en bibberend in de gure oostenwind mooi staat te zijn. Nu nog in de knop, straks in vol geblokt ornaat.

Bescheiden schoonheid


Het is eigenlijk jammer dat de helleborus haar bloempjes zo bescheiden naar beneden laat hangen want kijk nou wat een lieflijke schoonheid. Niks om je voor te schamen, zou je zeggen. 

18 maart 2025

Strooiselroof over de schutting


Het leuke van een volkstuin is: je krijgt zo af en toe wat van je buren. Mijn vrouw spot wel eens dat als ik dan eens iets eetbaars meeneem van de tuin, ik het van de buren heb gekregen, uit medelijden. Meestal is dat ook zo trouwens, afgezien van het medelijden misschien. Maar er komen ook wel andere dingen over de schutting dan andermans oogstoverschotten. Deze bandwilg, bijvoorbeeld, kreeg ik van mijn buurvrouw. Ze had 'm ergens gestrooiselroofd, en omdat ik haar dat woord had geleerd, en omdat ze er zelf geen plek voor had, mocht ik 'm hebben. De winter is ie doorgekomen in de pot en nu staat ie pollen te maken. Binnenkort maar eens kijken of ik nog ergens een plekkie heb.

Tweede kans (iedereen verdient een)


Dit sierappelboompje heeft een paar jaar in onze voortuin gestaan, waar mijn vrouw er ieder jaar harder op ging mopperen dat het een raar, scheef boompje was dat eigenlijk niet aan de verwachtingen voldeed. En, het moet gezegd, het was inderdaad een raar, scheefgegroeid boompje en de appeltjes die er tegen de winter aan kwamen werden door de vogels alleen in allerhoogste nood gegeten. Wel heb ik van die appeltjes een paar zaailingen weten op te kweken, die op mijn tuin nu al twee jaar staan te aarzelen of ze het leven bij de horens zullen vatten of niet. Toen afgelopen herfst mijn vrouw de geest kreeg en het boompje moest wijken voor iets anders, kreeg het asiel in mijn tuin, bij haar eigen nakomelingen. Veel wortel zat er niet aan dus het was afwachten of het wat werd. Misschien was het een goed voorteken dat de meegeëmigreerde appeltjes met een paar dagen verslonden waren, de vogels op de tuin zijn kennelijk een stuk minder kieskeurig dan hun stadse broeders en zusters, in elk geval, nu de zon er een paar dagen op staat begint het boompje uit te botten. Het blijft afwachten, want voor hetzelfde geld is het een laatste oprisping maar ik geef er de voorkeur aan te denken dat het pure dankbaarheid is.

Uit de knop gebarsten


Het blijft toch een wonderlijk en adembenemend verschijnsel dat dit dan allemaal tevoorschijn barst uit een bultje op een schijnbaar dode stok. En precies op tijd, ook nog.
 

14 maart 2025

Hoop


Ik kan niet zeggen dat ik tot nog toe monsteropbrengsten heb gehad, van mijn bessenstruiken. Ze staan er al vanaf het begin maar het blijft altijd een beetje armetierig. Toch krijg ik elke lente weer hoop, bij deze taferelen. Hoe kan het ook anders.

Rode punten, gekartelde blaadjes


Eerst dacht ik: wat leuk, mijn helleborus staat nieuwe punten te maken. Maar toen zei mijn vrouw: die heeft toch geen rode punten? Dus toen zei ik: dat weet ik niet, maar kijk die blaadjes, ook gekarteld. Toen zei mijn vrouw: heel vreemd, is het geen persicaria. Toen zei ik weer: dat weet ik niet, maar het staat er wel heel dicht bij, en ik heb daar geen persicaria neergezet. Toen zei mijn vrouw: heel vreemd, volgens mij is het persicaria. Vanmorgen stuurde ze een fotootje van de uitlopende persicaria in de voortuin. Rode punten, gekartelde blaadjes. Het is persicaria. 

13 maart 2025

Groene bloemen


Kijk, dit vind ik nou leuk. Een groene bloem. Geen aandachttrekkerij van kijk mij eens uitbundig bloeien, maar gewoon bescheiden een beetje op de achtergrond blijven. En nog in de winter ook. Vandaar misschien dat het ook wel nieskruid heet, deze helleborus.

Eén van de zeven


Het mag lente zijn, en de tuin mag op barsten staan van levenslust, met zwellende knoppen en opduikende groene punten, soms wordt er ook te vroeg gejuicht. De gunnera bijvoorbeeld, stak de eerste uitloper al vrolijk boven zijn warme winterdekentje van hooi uit en werd prompt door een nachtvorstje op de inmiddels bruine vingers getikt. Het eerste kikkertje, waar ik twee weken geleden nog zo opgetogen over jubelde, trof ik een week later bewegingloos drijvend aan in zijn vijvertje. Ook te optimistisch geweest blijkbaar. Hoewel, toen ik 'm uit het water viste, strekte hij nog wel de achterpoten, waardoor ik de hoop vatte dat ik te vroeg had getreurd. Er schoot mij prompt een oud en toepasselijk liedje te binnen, over een half bevroren boerensloot en zeven kikkertjes die bijna dood waren. Bijna. Maar toen het beestje twee dagen later nog altijd in dezelfde houding in het water lag als waarin ik 'm had teruggelegd wist ik beter. Niks bijna. Van die andere zes weet ik het niet, maar deze was toch echt hartstikke dood.

11 maart 2025

Jan, James en Ingrid Marie


Gisteravond waren mijn vrouw en ik enthousiaste deelnemers aan een cursus dan wel workshop fruitbomen enten, in de aula van de plaatselijke middelbare school. Mijn vrouw had ons ervoor opgegeven bij haar favoriete tijdschrift Groei en Bloei. De andere deelnemers waren ook heel erg Groei en Bloei. We oefenden eerst op wilgentakjes, want zo makkelijk als het er bij die meneer uitzag was het zeker niet. Ieder had recht op twee appelsoorten. Wij spreidden onze mogelijkheden zo breed mogelijk en hebben nu vier verschillende appelsoorten in huis. Over drie jaar. Op z'n vroegst. In principe. Want, als gezegd, zo makkelijk als het er bij die meneer uitzag was het zeker niet.

10 maart 2025

Kapoentje

 

Dat ze geluk brengen schijnt bijgeloof te zijn, geloof ik. Toch word ik er elke keer dat ik er een zie scharrelen een beetje gelukkig van. Dus een kern van waarheid zit er in. Al is dit dan wel weer een Aziatische indringer, meen ik, die het de inheemse soorten moeilijk maakt. Het is nog niet zo makkelijk om gewoon zonder voorbehoud of kanttekeningen gelukkig te zijn.

09 maart 2025

In plaats van peren


Als één van de eerste boompjes zette ik een perenboompje in de tuin. Een peer is er vooralsnog niet aan gekomen, maar ik houd moed. Je moet wat. Wat me na verloop van tijd opviel was dat er onderaan de stam uitlopertjes verschenen die bij nadere inspectie ander blad voerden dan de boom zelf. Zo'n boom is blijkbaar geënt op een andere stam. Het leek me het beste dat maar weg te knippen, maar ik zette er ook één in een potje water. En dat bleek aan te slaan. Het duurde enorm lang, maar er verschenen worteltjes en nog veel later iets dat op blaadjes leek. Vorig jaar zette ik het ter vertroeteling in een potje grond in mijn kasje en werd het vijftien centimeter hoog. In de herfst liet hij zijn blaadjes verdorren en vallen, als een echte boom, en nu schiet het leven er weer in. Volgens de app is het kweepeer. Dus wie weet.
 

08 maart 2025

Eilandjes van kleur


Afgezaagd misschien, krokusjes, maar elke keer dat ik de tuin op wandel word ik er enorm blij van. Kleine eilandjes van kleur in een nog dor paradijs. Met de belofte van nog veel meer. Ik geniet er van zolang het kan. Over een tijdje is het weer voorbij.
 

Palmkool

 

Je kunt natuurlijk enorm je best doen, met voorzaaien en verspenen en vertroetelen in de kas. Maar je kunt ook gewoon wachten tot het uit zichzelf op een volslagen willekeurige plek tevoorschijn komt. Had ik dat eerdere jaren al aan de hand met kroppen rode sla, deze keer is het de palmkool. Tenminste, daar lijkt het op. 

07 maart 2025

Tegoed

 

Jongens, wat een weertje vandaag. Het leek wel zomer op de tuin. Al was het natuurlijk ook nog gewoon een kale boel. En lieten de narcissen fijntjes weten dat het nog voorjaar is. Gelukkig maar, denk ik dan. Dan hebben we alles nog tegoed. Wat een heerlijk vooruitzicht. Wat een fijne tijd van het jaar.

Kraamwebspin


Terwijl ik zo hoopvol door mijn tuin loop te speuren, blik op de grond, zoekend naar nieuw leven, groene punten of scheuten die er eerder niet waren, een bloemetje hier of daar, zie ik ook al regelmatig een en ander wegkruipen of -schieten. Klein gekriebel dat zich veiligheidshalve uit de voeten maakt. Zoals deze kraamwebspin. Ook wel grote wolfspin genoemd, lees ik. Een actieve jager. De naam dankt ze aan het feit dat ze haar eieren in een web legt, een kraamweb, en daar enige broedzorg bij levert. Voor de vader is ze minder lief. Die wordt, als hij niet op tijd maakt dat ie wegkomt, opgegeten, zoals spinnen dat vaker schijnen te doen. 

05 maart 2025

Onkruid bestaat niet


Het lijkt een kruising tussen madelief en paardenbloem, als je het zo ziet, maar het is klein hoefblad. Lijkt dan weer in niets op groot hoefblad, behalve misschien het gestadig uitbreiden. Is gratis aan komen waaien en valt ook daarmee officieel dus hoogstwaarschijnlijk in de categorie onkruid, maar is dat belangrijk, vraag ik mij dan af. Het is één van de eerste bloeiers dus dat is reuze fijn voor de eerste insecten, die hebben dan tenminste wat te eten. Dus hoezo onkruid.

Kleine vos


Met een twijfelachtig humeur trok ik naar de tuin vandaag. Het zit weleens niet mee tenslotte, dat overkomt de beste. Met mijn kop in de frisse wind en de zon op mijn bol ging het er na een tijdje alweer wat luchtiger aan toe, onder de hersenpan. En toen deze kleine vos als tweede vlinder in mijn tuin de krokusjes bezocht, was het leed zo goed als geleden. 

04 maart 2025

Lief

 

Het staat er bijna altijd wel, en zo goed als overal. Een zeer bescheiden bloemetje waar je makkelijk achteloos aan voorbij gaat, overheen loopt zelfs. Dat je makkelijk nauwelijks opmerkt. Gedachteloos geen oog voor hebt. Maar waarom eigenlijk? Want kijk nou. En alleen de naam al.

03 maart 2025

Waarvan akte

 

Kijk, deze staan toch al zeker meer dan een week hun gele best te doen. Dat mag ook vermeld worden. En dat wordt het bij deze.

Verrassing

 

Een tuinplan heb ik niet. Ik doe maar wat, net hoe het uitkomt, zo'n beetje. Eind vorig seizoen liep ik zo de tuin rond met zakken en netjes bollen en een handvol knoflooktenen die ik her en der in de grond stopte. Verstopte ook, want onthouden wat ik gedaan heb is er ook niet bij. Met als gevolg dat mijn tuin nu allerlei verrassingen voor me heeft. Vaak weet ik niet eens wat het is dat daar opkomt. Dus dat is dan straks ook weer een verrassing.

02 maart 2025

Mand

 

Vorig jaar ontdekte ik, ergens in het voorjaar, een handvol eieren in mijn bescheiden hooibergje. Eendeneieren. Die lagen daar open en bloot op eksters en kauwtjes te wachten. Die zich dat geen twee keer lieten zeggen. Twee dagen later lagen er nieuwe eieren, die hetzelfde lot ondergingen, waarna de eenden het verder voor gezien hielden. Op deze plek in elk geval. In een kringloopwinkel liep ik van de zomer tegen zo'n eendenbroedmand aan. Waarmee ik besloot een eventueel nieuwe poging dit jaar een betere start te geven.

01 maart 2025

Rozemarijn

In mijn huisje, waar het toch echt maar een paar graden warmer is dan buiten, staat dit stekje van de rozemarijn op bescheiden schaal net te doen of het hoog zomer in Frankrijk is.

Is a rose

 

Ongedurig loop ik mijn rondjes door de tuin. Is er al wat te zien? Komt er al wat? Ik kan het wel uit de grond kijken deze tijd van het jaar. Ik kan de blaadjes wel aan de bomen kijken. Het duurt allemaal nog even. Maar bij deze roos is het alvast gelukt.