Of je het nog strooiselroof moet noemen weet ik niet. Ik vind dan maar van niet. Langs het pad op het complex, in de gemeenschappelijke berm, aan de slootkant, stonden hier en daar wat bossen grote, paarse bloemen. Geen idee wat het was, maar ik vond ze mooi. Na de bloei werden dat vrij grote pluizenbollen, gelijk paardenbloemen, maar dan dus veel groter. Ik liep er een paar keer langs en zag het gebeuren. Niemand ontfermde zich erover. Die zaden zouden zich straks met de wind over het complex verspreiden. Het waren best veel bloemen. Met in iedere pluizenbol best veel zaden. Ik kon de verleiding niet langer weerstaan en besloot mijn bescheiden deel vast mee te nemen.
Hoi Jos, lang niet bij jouw blog op bezoek geweest, tot nu dan, eindelijk weer eens. En dan lees ik meteen over jouw ‘gestrooiselroofde’ (het blijft toch gewoon een mooie term die meestal de lading afdoende dekt) paarse-bloem-pluizen. Die moeten haast wel van de Paarse Morgenster zijn (ook wel bekend als Haverwortel), als ik jouw omschrijving lees. Heb ze ook ooit op de tuin gehad; vond de bloemen zó prachtig! En de immens grote pluizenbollen toch wel! Het is een 2-jarige plant. De lange penwortels kun je in het 1e jaar oogsten en op dezelfde wijze bereiden als schorseneren, inclusief de manier van schoonmaken ónder water ivm de mega-plakkerigheid van het melksap. In het 2e jaar gaat ‘ie pas bloeien.
BeantwoordenVerwijderenZit nog steeds met die peesontsteking in mijn pols, maar ga één dezer dagen toch maar weer heel voorzichtig even een beetje tuin-puinruimen; hoop je dan te treffen bij onze spreekwoordelijke heg!
Groene groet, Joanne
Nou wat leuk, zo'n uitgebreide reactie. En ook mooi om nu te weten dat het om de Paarse Morgenster zou kunnen gaan. Ik lees elders dat de wortel, net als de schorseneer, de bijnamen armeluisasperge en huisvrouwenverdriet draagt. En ik weet nu dus ook dat mijn geduld met mijn geroofde zaadpluizen zeker een jaar op de proef gesteld gaat worden. Je kunt maar beter voorbereid zijn.
Verwijderen