vrijdag 28 februari 2025
Hommel
Ik zag dan misschien de eerste vlinder - een citroenvlinder - en het eerste kikkertje - piepklein.. buurvrouw zag de eerste hommel. Die hoorde ik alleen maar zoemen, wat ook al heel mooi was. Er valt nog niet veel te halen voor zo'n beestje, maar gelukkig doet het longkruid al wel haar best.
Kikkertje
Twee jaar geleden groef ik met mijn oudste zoon zo'n zwarte cementkuip in, bij wijze van vijver. Van mijn dochter kreeg ik er wat waterplantjes bij. Vorig jaar spotte er ik op mooie dagen eerst één, toen twee en later zelfs drie zonnende kikkertjes omheen. Tot mijn innig geluk. Vandaag zag ik er eentje voor mijn voeten wegspringen. Een piepkleintje. Ze zijn er nog.
De eerste vlinder
Ik brak mijn gesprek met de buurvrouw er tamelijk onbeleefd voor af, want daar fladderde hij opzichtig door mijn territorium: de eerste vlinder! Geheel volgens het spreekwoord en de ongeschreven wetten der natuur was het een citroenvlinder. Ik moest 'm wel door twee buurtuinen achtervolgen voordat ik 'm een beetje fatsoenlijk op de foto had, maar vooruit. De lente is begonnen, wat mij betreft.
IJssculptuur
Het is mosterd na de maaltijd natuurlijk, en al bijna niet meer voor te stellen nu het zonnetje zo lekker schijnt vandaag, maar twee weken geleden maakte ik nog deze ijssculptuur. Van de ijsdeksels van alle emmers en teiltjes die waren vol geregend de voorgaande wintermaanden. Inmiddels is de expositie opgeheven. En zijn de emmers en teiltjes weer vol geregend.
donderdag 27 februari 2025
In plaats van Insta
Gistermiddag was ik even op de tuin, het was mooi weer, ik had goede zin. En een medetuinier, die ik even sprak, was het opgevallen, vertelde hij, dat ik zo weinig foto's plaatste de laatste tijd. Op insta, bedoelde hij. Want dat deed ik graag, foto's plaatsen op insta. Met een klein verhaaltje erbij. Over de wederwaardigheden op de tuin. En blijkbaar werd dat gewaardeerd. En nu dus gemist. Want insta, dat doe ik niet meer. Evenmin als facebook. Dat kan echt niet meer, vind ik. Legde ik ook de medetuinier uit. Al behoeft het eigenlijk geen uitleg natuurlijk. Toch bedacht ik mij bij het naar huis lopen dat ik het zelf eigenlijk ook wel een beetje mis, mijn eigen tuinverslagen. Vandaar dat ik mijzelf hier, op deze bescheiden, wat verscholen plek, een nieuw podium verschaf. Voor wie het leuk vindt.
Abonneren op:
Posts (Atom)